ಮಕ್ಕಳು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೆ ಕ್ಷಮಾಪಣಾ ಪತ್ರ ಬರೆಯಬೇಕೆ?

ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ದುರ್ವರ್ತನೆ ತೋರುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಮೇಲೆ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಲು ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡಬೇಕು ಎಂದು
ಖಾಸಗಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಸಂಘಟನೆ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಸಿದ್ದರಾಮಯ್ಯ ಮತ್ತು ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಣ ಇಲಾಖೆಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದು ಮನವಿ
ಮಾಡಿದೆ. ಒಬ್ಬ ಮನೋವೈದ್ಯನಾಗಿ ನನ್ನ ಕೆಲವು ಅನಿಸಿಕೆಗಳು.
ಇಂತಹ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಮಕ್ಕಳ ಮನಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಇದರ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ
ಶಿಸ್ತು ತರಬೇಕಾದರೆ ಮಕ್ಕಳು ಅಶಿಸ್ತಿನ ನಡುವಳಿಕೆ ತೋರಿಸಲು ಕಾರಣಗಳೇನು ಎಂಬುದನ್ನು ಮೊದಲು ಅರ್ಥ
ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಆಶಿಸ್ತು ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಒತ್ತಡ ,ಮಿತ್ರರ ಪ್ರೇರಣೆ ,ಕೌಟುಂಬಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಹಾಗೂ ಅತಿ ಚಟುವಟಿಕೆ
,ಆತಂಕ ಮುಂತಾದ ಮಾನಸಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಕಾರಣದಿಂದ ಉಂಟಾಗಬಹುದು ಎಂಬುದು ಮೊದಲು ನಾವು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಮಗುವಿನ ನಡವಳಿಕೆಗೆ ಮೂಲ ಕಾರಣವನ್ನು ಹುಡುಕಬೇಕು. ಆದ್ದರಿಂದ ಮಕ್ಕಳು ಏನಾದರೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೆ, ಗುರುಹಿರಿಯರ
ಬಗ್ಗೆ ಅವಹೇಳನಕಾರಿಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದರೆ ಹಾಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಕಾರಣವೇನು ಎಂಬುದನ್ನು ಹುಡುಕಬೇಕಾಗಿರುವುದು
ನಮ್ಮ ಮೊದಲ ಕರ್ತವ್ಯ. One size fits all ಎಂಬಂತೆ ಮಕ್ಕಳು ಅವಹೇಳನಾಕಾರಿಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದರೆ ಅವರು ತಪ್ಪು ಒಪ್ಪಿಗೆ
ಪತ್ರ ಬರೆಯಬೇಕು ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸುವುದು ತಪ್ಪಾಗುತ್ತದೆ. ತಪ್ಪು ಒಪ್ಪಿಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದಾಗ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಮಗು ತಾನು
ತೋರಿದ ನಡವಳಿಕೆ ಸರಿಯೋ ತಪ್ಪೋ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಮಗುವಿನಲ್ಲಿ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯನ್ನು
ತರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಈ ರೀತಿಯ ಪತ್ರ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಬರೆದವರ ಆಂಬೋಣ. ಆದರೆ ಮಗು ಕ್ಷಮಾಪಣಾ ಪತ್ರ ಬರೆದರೆ
ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ
ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲೂ ಅದೇ ಅದೇ ಪ್ರಮುಖ ಅಸ್ತ್ರವಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸುವಂತಹಾದರೆ ಮಗುವಿನ ಮೇಲೆ ಋಣಾತ್ಮಕ
ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಕೂಡ ಬೀರಬಹುದು. ಒಬ್ಬ ಮನೋವೈದ್ಯನಾಗಿ ನಾನು ನೋಡಿರುವುದು ಏನೆಂದರೆ ಈ ರೀತಿಯ ತಪ್ಪುಗೆ ಪತ್ರ
ಮುಂತಾದ ವಿಷಯಗಳು ಮಗುವಿನ ಆತ್ಮ ಅಭಿಮಾನದ ಮೇಲೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಮಗು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ
ಓದುವುದು ,ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮುಂತಾದವುಗಳ ಮೇಲೆ ಕೂಡ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಮಗುವಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ
ಅವಮಾನ, ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮೇಲೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಕೋಪ, ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಯಾತನೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು
ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಒಂದು ಭಾವನೆ ಮೂಡಿ ಬರುತ್ತದೆ. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಆದ ಅವಮಾನದಿಂದ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ
ಮಾಡಿದಂತ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕೂಡ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಈ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ಇಂತಹ ನಡವಳಿಕೆಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗಬೇಕಾದರೆ ಶಾಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರ ಪರ್ಯಾಯ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಬೇಕು. ಪ್ರತಿ
ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಪ್ತ ಸಲಹಾ ಘಟಕ ಪ್ರಾರಂಭಿಸುವುದು ಅತಿ ಅಗತ್ಯವಾಗಿದೆ. ಮಕ್ಕಳ ಅಶಿಸ್ತಿನ ನಡುವಳಿಕೆಗೆ ಹಲವಾರು ಮನೋ
ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರಣಗಳಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಮನಗೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ. ಶಿಸ್ತನ್ನು ಬೆಳೆಸಲು ಇಚ್ಚಿಸುವಾಗ ಕೆಟ್ಟ ನಡವಳಿಕೆ
ಶಿಕ್ಷಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತ ಉತ್ತಮ ನಡುವಳಿಕೆಗಳ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿ ಅದನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಕಟಪಡಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು ಒಂದು
ಮನೋವೈದ್ಯಕೀಯ ವಿಧಾನ. ಇದನ್ನು positive reinforcement (ಧನಾತ್ಮಕ ಬಲವರ್ಧನೆ) ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ. ಹಾಗೆಯೆ
ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬುದ್ಧಿಮತ್ತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಕೆಲಸಗಳು ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಗಬೇಕಾಗಿದೆ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಜೀವನ
ಕೌಶಲ್ಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಸುವ ಕೆಲಸ ಅಗತ್ಯವಾಗಿ ಆಗಬೇಕಾಗಿದೆ. ಈ ಮುಖ್ಯ ಜೀವನ ಕೌಶಲ್ಯಗಳ ಉದಾಹರಣೆಗಳನ್ನು
ಗಮನಿಸಿದರೆ ಸಮಸ್ಯೆ ಪರಿಹರಿಸುವ ಕೌಶಲ್ಯ, ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಕೌಶಲ್ಯ, ಮಾತನಾಡುವ ಕೌಶಲ್ಯ, ಒತ್ತಡ

ನಿಭಾಯಿಸುವ ಕೌಶಲ್ಯ, ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಕೌಶಲ್ಯ, ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕ ಆಲೋಚನೆ, ಸ್ವಯಂ ಅರಿವು ಮುಂತಾದವುಗಳು
ಪ್ರೌಢಶಾಲಾ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಲಿಸಿಕೊಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ನಡವಳಿಕೆಗಳು ಮಕ್ಕಳು ತಾವೇ ನಿಯಂತ್ರಿಸಿ
ಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಶಾಲಾ ಪಠ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಆದ್ಯತೆಯಾಗಲಿ ಇದನ್ನು
ಹೇಳಿಕೊಡುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಇದನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಹೇಳಿಕೊಡಲೇಬೇಕು ಎಂಬ ನಿಯಮವಾಗಲಿ ನಮ್ಮ
ಸರ್ಕಾರಗಳು ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಸರ್ಕಾರ ಗಮನ ಕೊಡಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಇಂತಹ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ.
ತಪ್ಪು ಒಪ್ಪಿಗೆ ಪತ್ರ ,ಕ್ಷಮೆಯಾಚನೆ ಮುಂತಾದ ಶಿಸ್ತಿನ ಕ್ರಮಗಳು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಳಂಕಿತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದು ,ಅವರ
ಸ್ವಾಭಿಮಾನವನ್ನು ಹಾಳುಗೆಡುವುದು ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.
ಮಗುವಿನಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಅಸಹಜ ನಡವಳಿಕೆಗಳು ಏನಾದರೂ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ಮನೆಯ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಅರ್ಥ
ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಶಾಲೆಗಳು ಆ ಮಗುವಿನ ಪೋಷಕರನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಮತ್ತು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಚರ್ಚಿಸಿ ಮಗುವಿನ
ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಅಗತ್ಯಗಳಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಯಾವುದೇ ಶಿಸ್ತು ಕ್ರಮವಾಗಲಿ ಮಗುವಿನ ಕಲಿಕೆ, ಬೆಳವಣಿಗೆ ಇವುಗಳನ್ನು ಉತ್ತಮ ಮಾಡುವಂತಹ ಕ್ರಮವಾಗಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳು
ಅನುಭೂತಿ ಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತಾಗಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳ ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಯೋಗಕ್ಷೇಮವನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಿದಲ್ಲಿ
ಅಶಿಸ್ತಿನ ನಡವಳಿಕೆಗಳು ತನ್ನಿನತಾನೇ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಮನೋವೈದ್ಯರುಗಳ ಆಂಬೊಣ. ಆದ್ದರಿಂದ ಮಕ್ಕಳ
ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ವೃದ್ಧಿ ಮಾಡುವ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಶಾಲೆಗಳು ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕು.
Spare the rod and spoil the child ಎಂದು ಹೇಳುವವರು ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಮತ್ತು
ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ನಾವು ಬದಲಾಗಬೇಕು. Spare the rod,teach the child ಇದು ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವ
ಮಾತುಗಳಲ್ಲ .. ಕರ್ನಾಟಕ ಉಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಶಿಕ್ಷಿಸುವುದು, ಶಾಲೆಯಿಂದ ಸಸ್ಪೆಂಡ್ ಮಾಡುವುದು
ಮುಂತಾದ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಉಲ್ಲೇಖ ಮಾಡುತ್ತಾ ನೀಡಿರುವಂತಹ ಒಂದು ಜಡ್ಜ್ಮೆಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖ ಮಾಡಿದ ಮಾತುಗಳು.
ಕಾನೂನಿನ ಸಮಗ್ರ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದಲ್ಲಿ rte ಕಾಯ್ದೆ 2009 ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಸೆಕ್ಷನ್ 17 (1) (2) ಗಮನಿಸಿದರೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮಾನಸಿಕ
ಕಿರುಕುಳ ಮತ್ತು ದೈಹಿಕ ಶಿಕ್ಷೆ ಇವೆರಡೂ ಕೂಡ ಶಿಕ್ಷಾರ್ಹ ಅಪರಾಧಗಳು ಎಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಶಾಲಾ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರ
ಸಂಘ ಬರೆದಿರುವ ಪತ್ರ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಒಪ್ಪತಕದ್ದಲ್ಲ. ಈ ಸಂಘಗಳು ಆತ್ಮವಲೋಕನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕೇವಲ ಶಿಕ್ಷಣ
ಮಂತ್ರಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನ ವಿಷಯ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಈ ರೀತಿ ಪತ್ರ ಬರೆದಿರುವುದು ವಿಷಾದನೀಯ.